Miejsko-Gminna Samorządowa

Jedna z najważniejszych książek współczesnej prozy szwedzkiej.
Szwecja, lata siedemdziesiąte XX wieku. Kilkuletnia Asa mieszka wraz z ojcem Leifem. Jej życie nie przypomina życia rówieśników: dziewczynka nosi skromne ubrania, nigdzie nie wyjeżdża, może jeść dużo słodyczy, a zamiast chodzić wcześnie spać, prowadzi długie rozmowy z ojcem o potrzebie sprawiedliwości społecznej i walce klas.
Leif jest bowiem dla Asy bohaterem, mistrzem hutnictwa, niezastąpionym pracownikiem największego zakładu w mieście. A przynajmniej tak zapewnia córkę.
Jednak im starsza jest Asa, tym wyraźniej widzi, że jej ojciec to tak naprawdę mierny rzemieślnik z problemem alkoholowym, który nie może się odnaleźć w coraz szybciej rozwijającym się społeczeństwie. Dorastająca dziewczyna postanawia odnowić kontakty z matką, która dawno temu porzuciła męża i dziecko. Czy jednak Asa odnajdzie się w barwnej, nieco szalonej rodzinie matki? Zwłaszcza że z ojcem łączy ją więź, której nie są w stanie przeciąć nawet przeprowadzka i zmiana nazwiska.
Nikt mnie nie ma to znakomity, poruszający do głębi opis relacji między ojcem a córką, a także wstrząsający portret Szwecji, daleki od wyidealizowanego obrazu wspaniałego państwa opiekuńczego.

Powieść jednego z najbardziej cenionych współczesnych pisarzy chińskich, nagrodzonego literacką nagrodą Nobla. Miejscem akcji jest odległa kraina Chin - Alkoholandia. Zostaje tam oddelegowany z Pekinu śledczy Ding Gou`er w celu zbadania zagadki praktyk kanibalistycznych, których rzekomo dopuszczają się funkcjonariusze partyjni. Odurzony najznakomitszymi trunkami, ulegając namowom swych nad wyraz gościnnych gospodarzy detektyw żyje na granicy snu i rzeczywistości. Nie wie, czy podane podczas wystawnego obiadu złotoskóre niemowlę w sosie sojowym jest prawdziwe, czy jedynie na prawdziwe wygląda. Wplątany w intrygę miłosną, odarty ze złudzeń bezradnie szuka wyjścia z tego labiryntu iluzji. Równolegle z trwającym śledztwem poznajemy korespondencję między pisarzem Mo Yanem a Li Yidou, doktorantem alkohologii, który wysyła swemu mistrzowi odważne opowiadania, w zaskakujący sposób pozwalające rozwikłać prowadzone dochodzenie.Bogactwo powieści stanowią niezwykłe postaci. Poznajemy karła prowadzącego w stolicy Alkoholandii restaurację o zaskakującym menu; pulchne niemowlęta płci męskiej prowadzone na rzeź przez własnych rodziców; chłopca o demonicznym spojrzeniu; teściową Li Yidou - wiecznie młodą nauczycielkę wprowadzającą swych studentów w tajniki przyrządzania nietypowych dań. Wszystkie wydarzenia opisane są wnikliwie, językiem pełnym zaskakujących porównań, niepozbawionym czarnego humoru. Wątki o symbolicznym znaczeniu przeplatają się z odniesieniami do współczesnej chińskiej rzeczywistości. Wszystkie elementy tworzą obraz chińskiego społeczeństwa - skorumpowanego, zdegenerowanego, w którym elity polityczne za wszelką cenę chcą utrzymać absolutną władzę, a prości mieszkańcy prowincji tracą wszelkie wartości.

Tommy i Jim spotykają się przypadkiem po przeszło trzydziestu latach. Niegdyś byli najlepszymi przyjaciółmi, ale wydarzenia pewnej zimowej nocy na zawsze zmieniły ich bliskie relacje. Co się stało wtedy na jeziorze? Nie zgadzam się to historia ich burzliwej przyjaźni - od młodzieńczych wybryków w norweskim miasteczku Mork, poprzez rozpad rodziny Tommy`ego po tym, jak zniknęła jego matka, później ojciec, aż po pamiętną noc.

Pochodzący z Neapolu Vanda i Aldo pobrali się młodo. Teraz, kiedy mają dwoje dorosłych już dzieci, mieszkają w Rzymie i wiodą spokojne życie na emeryturze. Spokojne - do czasu.
Seria podejrzanych wydarzeń ujawni bowiem skrywane przez lata sekrety, a panująca między małżonkami oschłość okaże się nie tylko pochodną wieloletniej rutyny.
"Jeśli już nie pamiętasz, szanowny panie, to Ci przypomnę: jestem Twoją żoną" - pisze do męża kilkadziesiąt lat wcześniej Vanda, gdy Aldo zostawił ją i dzieci dla kochanki. I choć z listów wściekłej żony wyłania się wyraźny obraz winy wiarołomnego mężczyzny, to nic nie jest tak jednoznaczne, jak się wydaje.
Dlaczego bowiem z pozoru spełniony mąż i ojciec decyduje się zdjąć z palca obrączkę i zmienić miejsce zamieszkania?
Co tak naprawdę nim kieruje i czy tylko jego powinno się obarczać odpowiedzialnością za rodzinny kryzys?